*Στην αφίσα αναφέρουμαι πως οι καταλήψεις Gare & Ζαϊμη ανακαταλήφθηκαν. Ευτυχώς μας ξεπέρασαν τα γεγονότα και οι συντρόφισσες/οι της κατάληψης Ματρόζου 45 επανεκατέλαβαν το κτήριο αφότου τυπώσαμε την αφίσα.

ΟΙ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ ΚΑΙ ΟΙ ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΜΕΝΕΣ ΚΟΙΝΟΤΗΤΕΣ ΑΓΩΝΑ
ΑΠΟΤΕΛΟΥΝ ΑΝΑΧΩΜΑ ΣΤΗ ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΤΑ

Η εκκένωση και κατεδάφιση της κατάληψης ΤΕΡΜΙΤΑ στον Βόλο στις 4/1/18, οι 11 αστυνομικές εκκενώσεις καταλήψεων τα τελευταία τρία χρόνια της αριστερής διακυβέρνησης  (6 αντιεξουσιαστικές και 5 στέγασης προσφύγων/μεταναστών), οι φασιστικές επιθέσεις στον Ελεύθερο Κοινωνικό Χώρο Σχολείο (η οποία αποκρούστηκε) και στην κατάληψη LIBERTATIA με αποτέλεσμα τον εμπρησμό της κατά τη διάρκεια του εθνικιστικού συλλαλητηρίου στη Θεσσαλονίκη στις 21/1, η αντίστοιχη φασιστική επίθεση (που επίσης αποκρούστηκε) στο κατειλημμένο θέατρο ΕΜΠΡΟΣ κατά τη διάρκεια του εθνικιστικού συλλαλητηρίου στην Αθήνα στις 4/2 καθώς και οι μετέπειτα επιθέσεις στις καταλήψεις Λέλας Καραγιάννη 37 στην Κυψέλη, Αυτοδιαχειριζόμενο στέκι Άνω Κάτω Πατησίων, Παναιτωλίου 21 στο Κουκάκι και στον Ελεύθερο  Κοινωνικό Χώρο Φαβέλα στον Πειραιά κάνουν σαφές ότι οι καταλήψεις και οι αυτοδιαχειριζόμενοι χώροι βρίσκονται σταθερά στο στόχαστρο κράτους και φασιστών.

Οι καταλήψεις είναι αγκάθια για κάθε εξουσία γιατί δεν είναι απλά ένα μέσο αγώνα αλλά το ίδιο του το περιεχόμενο. Είναι η αμφισβήτηση της ιδιοκτησίας, των ηγεσιών, των εμπορευματικών σχέσεων, της διαμεσολάβησης, κάθε είδους διάκρισης και διαχωρισμού. Είναι η απαλλοτρίωση-επανοικειοποίηση ενός τμήματος του κλεμμένου χώρου και χρόνου μας. Είναι τόποι δημιουργίας ριζοσπαστικών κοινοτήτων αγώνα ενάντια στο κράτος, το κεφάλαιο, την πατριαρχία, κάθε μορφή εξουσίας. Είναι πεδία συλλογικοποίησης και συνδιαμόρφωσης μέσα από οριζόντιες-αντιιεραρχικές διαδικασίες λήψης αποφάσεων. Είναι εργαστήρια χειραφέτησης της καθημερινής ζωής, δημιουργικότητας, αυτομόρφωσης, ανάπτυξης σχέσεων βασισμένων στη συντροφικότητα, την αυτοοργάνωση, την αλληλεγγύη.

 Η ΕΘΝΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΠΑΓΙΔΑ

“Εθνική ενότητα” σημαίνει υποταγή των εξουσιαζόμενων στους εξουσιαστές τους. Σημαίνει κάθε μέρα να βυθιζόμαστε στην κανονικότητα της “ειρήνης” των πολιτικών και οικονομικών αφεντικών ως αναλώσιμα γρανάζια για την “εθνική” τους “ανάπτυξη” και άλλο τόσο να στοιχιζόμαστε ως αναλώσιμοι υποτακτικοί στις πολεμικές τους προσταγές. Σημαίνει στοχοποίηση του “εσωτερικού εχθρού”. Σημαίνει παρανομοποίηση, υποβιβασμός και εγκλεισμός των μεταναστ(ρι)ών σε στρατόπεδα συγκέντρωσης. Σημαίνει εχθρότητα για τους καταπιεσμένους και τις εκμεταλλευόμενες στην άλλη πλευρά των συνόρων.

Στο διάστημα που διανύουμε η “εθνική ομοψυχία” εγκαλείται και καλλιεργείται στο πλαίσιο των διακρατικών διαπραγματεύσεων για τη λέξη “Μακεδονία” στην ονομασία του γειτονικού κράτους και της σύγκρουσης συμφερόντων για  τις ΑΟΖ στο Αιγαίο με το τούρκικο κράτος: εθνικιστικά συλλαλητήρια, κρατική και μιντιακή προπαγάνδα, συγκέντρωση στρατιωτικών δυνάμεων, «θερμά επεισόδια». Σε ένα περιβάλλον ευρύτερων κυριαρχικών αναδιατάξεων ισχύος και συμμαχιών από τη Μέση Ανατολή μέχρι τα Βαλκάνια.

ΓΙΑ ΕΝΑΝ ΚΟΣΜΟ ΧΩΡΙΣ ΕΘΝΗ, ΚΡΑΤΗ, ΣΥΝΟΡΑ,
ΣΤΡΑΤΟΥΣ, ΘΡΗΣΚΕΙΕΣ, ΦΑΣΙΣΤΕΣ, ΑΦΕΝΤΙΚΑ

Απέναντι στα εθνικά ιδεώδη και κάθε άλλο ιδεολόγημα της κυριαρχίας, προτάσσουμε την αλληλεγγύη και τους κοινωνικούς/ταξικούς αγώνες των «από κάτω» ενάντια στην εξουσιαστική-καπιταλιστική-πατριαρχική βαρβαρότητα. Κανένα έθνος δεν μας ενώνει και κανένα όνομα δεν μας χωρίζει. Δεν πολεμάμε για γεωστρατηγικά και οικονομικά συμφέροντα, κρατών και πολυεθνικών. Εθνικόφρονες μακεδονομάχοι, πατριώτες κάθε πολιτικής απόχρωσης, απόστρατοι αξιωματικοί, παπαδαριό, φασίστες, στεκόμαστε απέναντι σας. Κρατικές και παρακρατικές συμμορίες κάτω τα ξερά σας από τις καταλήψεις.

 ΠΟΡΕΙΑ, Σάββατο 17/3, 12.00

σταθμός ΗΣΑΠ ΘΗΣΕΙΟΥ

 αυτοοργανωμένα στέκια & καταλήψεις,
αναρχικές & αντιεξουσιαστικές συλλογικότητες
από την Αθήνα και τον Πειραιά

• Στις 26/11 η αστυνομική εκκένωση της κατάληψης GARE στα Εξάρχεια (η οποία ανακαταλήφθηκε λίγες μέρες μετά), με τη σύλληψη και απόδοση κατηγοριών σε 4 καταληψίες.
• Στις 27/5/17, η εκκένωση της στεγαστικής κατάληψης Barricada στην οδό 28ης Οκτωβρίου στη Λάρισα.
• Στις 5/4/17, η εκκένωση της κατάληψη ALBATROS στο Τσινάρι Θεσσαλονίκης, η οποία είχε πραγματοποιηθεί 6 μήνες νωρίτερα από αλληλέγγυους και μετανάστες με σκοπό να καλύψει τις στεγαστικές τους ανάγκες, με τη σύλληψη 14 καταληψιών.
• Στις 13/3/17, η εκκένωση της “Βίλα Ζωγράφου” και η σύλληψη 7 καταληψιών κατόπιν αιτήματος της αριστερής δημάρχου Ζωγράφου Τίνα Καφατσάκη-Βλάχου. Ένα διατηρητέο κτίριο με μεγάλο περίβολο, χρόνια παρατημένο, που ζωντάνεψε ξανά με την κατάληψη από το 2011, ένα διαφιλονικούμενο “φιλέτο” ανάμεσα σε ιδιωτικά εμπορικά συμφέροντα που ήθελαν να το κάνουν εμπορικό κέντρο και “ευαίσθητους” αριστερούς τοπικούς αρχοντίσκους που θέλουν να το μετατρέψουν σε δημοτικό ωδείο, τη στιγμή που στον χώρο της κατάληψης λειτουργούσε και αυτοδιαχειριζόμενο μουσικό στούντιο.
• Την ίδια μέρα (13/3/17), η εκκένωση της κατάληψης στέγης προσφύγων/μεταναστών στην οδό Αλκιβιάδου 9 στην Αθήνα, κατόπιν αιτήματος του “Ερυθρού Σταυρού”, ο οποίος δήλωσε ότι θέλει να χρησιμοποιήσει το κτίριο για τη φιλοξενία ανήλικων προσφυγόπουλων! Οι πρόσφυγες/μετανάστες, ανάμεσά τους και 37 παιδιά, οδηγήθηκαν στη Διεύθυνση Αλλοδαπών και Κέντρο Κράτησης της Πέτρου Ράλλη, κάποιοι/ες κατέληξαν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης και οι υπόλοιποι/ες αφέθηκαν στην Ομόνοια να αναζητήσουν την τύχη τους.
• Επίσης, την ίδια μέρα (13/3/17), η αστυνομική εισβολή στο Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Αγρινίου με την πρόκληση φθορών στο εσωτερικό του και την αφαίρεση ποσού 600 ευρώ. Λίγη ώρα αργότερα σύντροφοι/ισσες και αλληλέγγυοι/ες απελευθέρωσαν εκ νέου τον χώρο, τον οποίο συνεχίζουν να λειτουργούν καθημερινά με κινητοποιήσεις, εκδηλώσεις και λειτουργία των αυτοδιαχειριζόμενων δομών του.
• Στις 17/2/17, η αστυνομική εισβολή μαζί με συνεργείο καθαρισμού του δήμου στην κατάληψη του εγκαταλειμμένου πρώην δημοτικού σχολείου “Ανοιχτό 3ο” στη Σύρο, με καταστροφή του εσωτερικού του χώρου και των υποδομών, με προφανή σκοπό να καταστεί το πεπαλαιωμένο κτίριο αντιλειτουργικό και να μην ανακαταληφθεί. Ένα ανοιχτό κοινωνικό εγχείρημα που για περισσότερα από δύο χρόνια αποτέλεσε ένα αυτοοργανωμένο κύτταρο συλλογικοποίησης, αυτομόρφωσης και αγώνα.
• Τον Αύγουστο του 2016, οι εκκενώσεις των στεγαστικών καταλήψεων προσφύγων/μεταναστών στη Θεσσαλονίκη “Ορφανοτροφείο”, “Hurriya” και “Νίκης”, μετά το No Border Camp που είχε πραγματοποιηθεί στην πόλη.

Το πρωί του Σαββάτου 17/12, 150 συντρόφισσες και σύντροφοι, πραγματοποιήσαμε παρέμβαση στα γραφεία του Διεθνούς Οργανισμού Μετανάστευσης (Ι.Ο.Μ.)στην οδό Δωδεκανήσου στον Άλιμο, γράφοντας συνθήματα στο κυρίως κτίριο, σε ένα παράρτημα απέναντι και στα οχήματα του οργανισμού και γεμίζοντας με χρώματα την πρόσοψη του κτιρίου. Η παρέμβαση είχε τη μορφή διαδήλωσης στην περιοχή με παλμό, συνθήματα, τρικάκια και μοίρασμα κειμένων.

Τα κράτη και τα οικονομικά συμφέροντα εξαναγκάζουν ολόκληρους πληθυσμούς σε μετανάστευση κάνοντας οικονομικό και στρατιωτικό πόλεμο σε ολόκληρες περιοχές.Όσοι καταφέρουν να περάσουν τα σύνορα με κίνδυνο ακόμα και της  ζωής τους βρίσκονται αντιμέτωποι με την αντιμεταναστευτική πολιτική της Ευρώπης(γραφειοκρατία-καταστολή-φυλακίσεις). Είναι σημαντικό για την κυριαρχία αυτή η πολιτική να έχει ένα ανθρώπινο πρόσωπο. Ακριβώς  αυτό το ρόλο έχει ο Διεθνής Οργανισμός Μετανάστευσης(Ι.Ο.Μ). Από τη μία κάνει φιλανθρωπικές δραστηριότητες και από την άλλη διαχειρίζεται κλειστά κέντρα κράτησης και οικειοθελείς επαναπροωθήσεις.  Όμως  πόσο εθελοντική μπορεί να είναι μια τέτοια επιστροφή. Οι μετανάστες-τριες αφού έχουν πληρώσει ότι έχουν σε διακινητές , έχουν ρισκάρει τη ζωή τους για να φύγουν από τις χώρες τους, να περάσουν από σύνορα που φυλλάσουν στρατοί, φράχτες και φρεγάτες του ΝΑΤΟ, μένουν σε άθλιες συνθήκες γιατί μόνο έτσι θα εξεταστεί το αίτημα ασύλου τους.

Ήδη οι μετανάστες-τριες δεν αποδέχονται έτσι απλά αυτή τη συνθήκη. Μικρές και μεγάλες αντιστάσεις συμβαίνουν συνέχεια όλο αυτό το χρόνο. Ειδομένη, Μυτιλήνη, Χίος, Ελληνικό είναι μόνο μερικά από τα παραδείγματα. Είναι υπόθεση όλων μας να αρνηθούμε τα κράτη, τα σύνορα και να σπάσουμε τις φιλανθρωπικές αυταπάτες.

Αλληλεγγύη στους μετανάστες-τριες.

Δ.Ο.Μ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ, ΑΠΕΛΑΣΕΙΣ, ΘΕΣΜΙΚΟΣ ΡΑΤΣΙΣΜΟΣ

1. Ο Διεθνής Οργανισμός Μετανάστευσης (ΔΟΜ) ιδρύθηκε το 1951 και αυτοχαρακτηρίζεται ως ο κορυφαίος οργανισμός στον τομέα της μετανάστευσης ενώ συνεργάζεται στενά με (δια) κυβερνητικούς και «μη κυβερνητικούς» οργανισμούς. Ιδρύθηκε ως διακυβερνητική επιτροπή για τη μετανάστευση στην Ευρώπη, όμως, από το 1989 και έπειτα μετονομάστηκε σε Διεθνή Οργανισμό για την Μετανάστευση υπό την αιγίδα του ΟΗΕ με τη συμμετοχή 155 κρατών, μεταξύ αυτών και η Ελλάδα. Πρόσφατα, ο ρόλος του ΔΟΜ αναβαθμίστηκε με τυμπανοκρουσίες και εντάχθηκε επισήμως στον ΟΗΕ αποκτώντας επιπλέον αρμοδιότητες στην υλοποίηση των διεθνών αντιμεταναστευτικών πολιτικών. Ο ΔΟΜ αποτελεί τον οργανισμό εκείνον που μαζί με άλλους «ειδικούς» της Ευρώπης-φρούριο και της «παγκόσμιας ασφάλειας» (EUROPOL, FRONTEX, Ευρωπαϊκή Συνοριοφυλακή & Ακτοφυλακή, Ύπατη Αρμοστεία ΟΗΕ, Ευρωπαϊκή Υπηρεσία Ασύλου) εκτελούν την πολιτική των κλειστών ή σφιχτά ελεγχόμενων συνόρων, των απελάσεων και του εγκλεισμού σε στρατόπεδα.

Οι αντιμεταναστευτικές αυτές πολιτικές αποτελούν κομμάτι των ευρύτερων κυριαρχικών επιλογών. Τα ευρωπαϊκά κράτη και οι παγκόσμιοι διακρατικοί και στρατιωτικοί σχηματισμοί με τις πολεμικές επιχειρήσεις και την οικονoμική λεηλασία των κοινωνιών σε διάφορες περιοχές του πλανήτη αφού πρώτα εξαναγκάσουν ολόκληρους πληθυσμούς σε μετανάστευση, όσους δεν καταφέρουν να τους εξοντώσουν και να τους φυλακίσουν ως περισσευούμενους, τους χρησιμοποιούν σε δεύτερο χρόνο ως φθηνό και αναλώσιμο ανθρώπινο κεφάλαιο στα κάτεργα. Η παρανομοποίηση και η εγκληματοποίηση των μεταναστών, μια διαδικασία που αποφέρει συνολικότερα την υποτίμηση της εργασίας αλλά και επιτείνει τις ρατσιστικές αντιδράσεις στις «χώρες υποδοχής», προϋποθέτει όχι μόνο την κρατική επιθετικότητα αλλά και την κατ’ επίφαση ανθρωπιστική διαχείρισή τους. Γι΄αυτό και οργανισμοί όπως ο ΔΟΜ, μαζί με πλήθος άλλων θεσμικών εργαλείων που έχουν στα χέρια τους τα κράτη και τα αφεντικά (ΜΚΟ, ΜΜΕ κ.α), αποτελούν τους ιδανικούς εκείνους μηχανισμούς για τον εξωραϊσμό της βαρβαρότητας της κυριαρχίας. Γιατί είναι σε θέση να βαφτίσουν ως επαναπατρισμούς τις απελάσεις με άλλα μέσα, γιατί είναι σε θέση να νοηματοδοτούν ως προγράμματα πρόνοιας και ανθρωπισμού τα προγράμματα εγκλεισμού. Γιατί είναι σε θέση να  ονομάζουν οικειοθελείς τις «επαναπροωθήσεις» μεταναστών που είναι αποτέλεσμα των διαχρονικών πολιτικών εγκλωβισμού, εκφοβισμού και εγκληματοποίησής τους.

2. Ο συγκεκριμένος οργανισμός εμφανίζεται με ανθρωπιστικό προσωπείο με κάποιες από τις βασικές του δραστηριότητες να’ ναι η διανομή ειδών 1ης ανάγκης στα κέντρα συγκέντρωσης των μεταναστών, η παροχή νομικής βοήθειας και η συμμετοχή σε «διασυνοριακές, διεπιστημονικές συναντήσεις» έναντι στη σωματεμπορία ανθρώπων. Επιπλέον, συμμετέχει στο πρόγραμμα μετεγκατάστασης από την Ιταλία και την Ελλάδα στις υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες αποτελώντας βασικό έταιρο του προγράμματος από το 2011, έχοντας τσεπώσει εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ. Παράλληλα με αυτό το προφίλ, αναλαμβάνει και πιο χοντρές δουλειές όπως η υποτιθέμενη εθελοντική επιστροφή των μεταναστών-στριών στις χώρες προέλευσής τους. Όμως, πόσο εθελοντική είναι αυτή η επιστροφή; Οι μετανάστες-στριες αφού έχουν πληρώσει ό,τι έχουν και δεν έχουν σε διακινητές, έχουν ρισκάρει τη ζωή τους για να φύγουν από τις χώρες τους,  αφού περάσουν από σύνορα που φυλάσσουν στρατοί, φράχτες και φρεγάτες του ΝΑΤΟ, εγκλείονται σε στρατοπεδικούς χώρους μένοντας εγκλωβισμένοι-ες για μήνες ολόκληρους σε άθλιες συνθήκες διαβίωσης, γιατί μόνο έτσι θα εξεταστεί το αίτημά τους για άσυλο. Αυτός είναι ο μονόδρομος τον οποίο η ανθρωπιστική-αντιμεταναστευτική πολιτική που υπηρετεί ο ΔΟΜ βαφτίζει εθελούσιο επαναπατρισμό πλάι φυσικά στις «νόμιμες» απελάσεις. Είναι φανερό ότι τόσο στη μια όσο και στην άλλη περίπτωση, πρόκειται για έναν αλληλοτροφοδοτούμενο εξαναγκασμό επιστροφής, ο ένας με ψυχολογικούς όρους και ο άλλος με βίαια μέσα. Οι μετανάστες εξαναγκάζονται να επιστρέψουν στις χώρες από όπου επέλεξαν ή αναγκάστηκαν να ξεφύγουν, μιας και κρίνονται «άχρηστοι» και ανεπιθύμητοι για τα «φιλάνθρωπα» δυτικά κράτη. Την ίδια στιγμή, η στρατηγική αυτή λειτουργεί ως φόβητρο ώστε να πειθαρχήσουν όσοι-ες μετανάστες-στριες μείνουν τελικά στις χώρες «υποδοχής».

Η υποκρισία του ΔΟΜ όμως δεν εξαντλείται στα παραπάνω. Ξεκινά από το καταστατικό του που «αναγνωρίζει το δικαίωμα της ελεύθερης κυκλοφορίας» και φτάνει στο σημείο να ονομάζει τους μετανάστες «ωφελούμενους» των προγραμμάτων του. Εννοώντας προφανώς «ελεύθερη» την μετακίνηση που οδηγεί στη σύγχρονη δουλεία των δυτικών μητροπόλεων και στα στρατόπεδα «φιλοξενίας» ή εγκλεισμού. Και ωφέλεια την επιστροφή στις ρημαγμένες χώρες τους. Ο έντεχνος αυτός αποπροσανατολισμός που υλοποιεί ο ΔΟΜ είναι κάτι που με ιδιαίτερο ζήλο προωθεί η νέα κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ η οποία δείχνει να επενδύει στο ιδεολογικό και υλικό έργο (και «εμπειρία») του συγκεκριμένου οργανισμού σε μια προσπάθεια να υλοποιηθούν όλες οι προβλεπόμενες αντιμεταναστευτικές πολιτικές και διεθνείς συμφωνίες με το απαραίτητο ανθρωπιστικό περιτύλιγμα. Ο « ανθρωπισμός» του κάθε ΔΟΜ είναι η απαραίτητη συνταγή κοινωνικής συναίνεσης στα σχέδια αστυνομικο-στρατιωτικής διαχείρισης των μεταναστών και ενσωμάτωσης κάθε διαφορετικής φωνής έναντι σε αυτά.

3. Στις 27 Μαϊου 2016 υπεγράφη συμφωνία του Υπουργείου ΠΡΟ.ΠΟ και του Διεθνούς Οργανισμού Μετανάστευσης (ΔΟΜ) για την «διευκόλυνση των διαδικασιών επιστροφής και την στήριξη των μέτρων επανένταξης» πάνω από 20.000 μεταναστών στις «χώρες καταγωγής» τους για τα επόμενα 3 χρόνια. Μέσα από αυτή τη συμφωνία είναι ξεκάθαρη η πολιτική που θα ακολουθήσει το ελληνικό κράτος την επόμενη περίοδο μετά και την πρόσφατη νομοθετική αλλαγή στη σύνθεση των επιτροπών ασύλου οι οποίες στελεχώθηκαν από δικαστικούς για να είναι απολύτως ελεγχόμενη η παροχή ασύλου σε συγκεκριμένες κατηγορίες αιτούντων. Όσοι δεν καταφέρουν να περάσουν αυτές τις επιτροπές, τους περιμένει η αναγκαστική επιστροφή και ο μηχανισμός που μπορεί ως τώρα να προχωρήσει σε μαζικές επαναπροωθήσεις είναι ο ΔΟΜ. Η οικονομική διάσταση αυτής της συμφωνίας (11.000.000 ευρώ ανά έτος για τα επόμενα 3 χρόνια) επιβεβαιώνει ότι το ελληνικό κράτος το επόμενο διάστημα θα γίνει σημείο διαχείρισης της κυρίαρχης αντιμεταναστευτικής πολιτικής.

Επιπλέον, στα τέλη του Σεπτέμβρη, το άλλοτε κολαστήριο της Αμυγδαλέζας (όπως το χαρακτήριζε ο ΣΥΡΙΖΑ της αντιπολίτευσης του οποίου βασική προεκλογική εξαγγελία ήταν το κλείσιμό του) αφού βάφτηκε και κατασκευάστηκε στο εσωτερικό του παιδική χαρά, ξεκίνησε την επαναλειτουργία του ως «προαναχωρησιακό κέντρο κράτησης», όπου θα κρατούνται όσοι και όσες «παραιτούνται από το δικαίωμα ασύλου» ή «αιτούνται εθελοντικό επαναπατρισμό». Στο παζλ των στρατοπέδων κράτησης/«φιλοξενίας» αλλά και των δοκιμασμένων εδώ και χρόνια «προαναχωρησιακών κέντρων» προστέθηκε άλλη μια φυλακή, ανακαινισμένη αισθητικά και επικοινωνιακά, που στο εξής θα την διαχειρίζεται ο ΔΟΜ για να εξασφαλίσει το φιλάνθρωπο έργο των logistics ψυχών, όπως εξάλλου προτάσσει και το «Migration is not a problem to be solved, but a reality to be managed», μια βασική αρχή συμφωνίας μεταξύ ΔΟΜ, χωρών του ΟΗΕ και UNESCO  στη παγκόσμια σύνοδο για την μετανάστευση που πραγματοποιήθηκε την ίδια περίοδο (τέλη Σεπτέμβρη) στη Νέα Υόρκη. Είναι προφανές ότι η συνεργασία του ΔΟΜ με τους λοιπούς μηχανισμούς εγκλεισμού και καταστολής μεταναστών έχει αναβαθμιστεί σε τέτοιο βαθμό που τα όποια προσχήματα ανθρωπισμού απευθύνονται πλέον μόνο σε αφελείς. Τέτοιου είδους μηχανισμοί και οι διάφοροι συνεργάτες τους (εταιρείες φύλαξης, εταιρείες catering, εργολάβοι, αεροπορικές εταιρείες, ΜΚΟ κ.α.) είναι εδώ μετατρέποντας την στρατιωτική διαχείριση των προσφύγων σε ευκαιρία επένδυσης και πεδίο κερδοφορίας. Στην παρούσα φάση μάλιστα, η ελληνική κυβέρνηση, πέραν του ότι επεξεργάζεται τη δημιουργία επιπλέον στρατοπέδων συγκέντρωσης στα συνοριακά νησιά, έχει μισθώσει την αμερικάνικη εταιρεία συμβούλων MC KINSEY, μια από τις μεγαλύτερες στον κόσμο, προκειμένου να αλλάξει τις διαδικασίες ασύλου και να επιταχύνει τις απελάσεις προσφύγων/μεταναστών από τα νησιά.

4. Προτάσσουμε το ελεύθερο πέρασμα των συνόρων για όσους επιλέξουν ή αναγκαστούν σε μετανάστευση απέναντι στη βαρβαρότητα των κρατών και των ορίων. Οι μετανάστες που εξεγείρονται στα στρατόπεδα συγκέντρωσης και όσοι ρευστοποιούν τα σύνορα περνώντας στον δυτικό κόσμο, αντιστέκονται στον παραλογισμό και βρίσκουν απέναντί τους συντεταγμένο όλο το μέτωπο της καπιταλιστικής βαρβαρότητας. Είναι υπόθεση όλων των καταπιεσμένων, όλων των κοινοτήτων αγώνα να βρεθούμε απέναντι σε τέτοιους οργανισμούς και τις πολιτικές τους. Είναι υπόθεση όλων να αρνηθούμε τα κράτη και τα σύνορα, να σπάσουμε τις φιλάνθρωπες αυταπάτες και να απελευθερώσουμε όσους κρατούνται ως παράνομοι άνθρωποι. Η αλληλεγγύη ανοίγει περάσματα ελευθερίας όταν πολεμά την πηγή των ξεριζωμών, όταν προτάσσει την καταστροφή κάθε εθνικής ή υπερεθνικής στρατιωτικής μηχανής που σκορπά τον θάνατο μέσα από ανθρωπιστικές επεμβάσεις και αντιτρομοκρατικές εκστρατείες, όταν προτάσσει την ελεύθερη μετακίνηση των ξεριζωμένων αυτού του κόσμου ενάντια στις δολοφονικές επαναπροωθήσεις. Η αλληλεγγύη στους καταπιεσμένους, ντόπιους και μετανάστες, είνσι ο συνδετικός κρίκος των αγώνων μας και όταν έρχεται αντιμέτωπη με τον κόσμο της εξουσίας, ανοίγει περάσματα και δίνει ουσιαστικό νόημα στον αγώνα μας για ένα κόσμο χωρίς κράτη, σύνορα, χαρτιά, αφεντικά.

ΝΑ ΤΕΛΕΙΩΝΟΥΜΕ ΜΕ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΙΣΜΟ ΤΩΝ ΑΠΕΛΑΣΕΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΣΤΡΑΤΟΠΕΔΩΝ
ΓΙΑ ΕΝΑ ΚΟΣΜΟ ΧΩΡΙΣ ΚΡΑΤΗ, ΣΥΝΟΡΑ, ΧΑΡΤΙΑ, ΑΦΕΝΤΙΚΑ
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ-ΣΤΙΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ-ΣΤΡΙΕΣ

ΑΝΑΡΧΙΚΕΣ/ΑΝΤΙΕΞΟΥΣΙΑΣΤΙΚΕΣ/ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΜΕΝΕΣ ΚΟΙΝΟΤΗΤΕΣ ΑΓΩΝΑ
ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΕ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ/ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ

Μοτοπορεία αντιπληροφόρησης και αλληλεγγύης στον αναρχικό κομμουνιστή Τάσο Θεοφίλου πραγματοποιήσαμε σήμερα (19/11) δεκάδες συντρόφισσες και σύντροφοι από τις γειτονιές του κέντρου, της Κυψέλης, του Γκύζη, των Πατησίων και του Γαλατσίου. Η μοτοπορεία πέρασε από κεντρικές πλατείες των γειτονιών μας όπου κρεμάστηκαν πανό και μοιράστηκαν κείμενα, ενώ καθόλη τη διάρκεια της κίνησής μας φωνάζονταν συνθήματα και οι δρόμοι γέμισαν με χιλιάδες τρικάκια.

Το δικαστήριο σε δεύτερο βαθμό του συντρόφου ξεκινά τη Δευτέρα 21 Νοεμβρίου στο Εφετείο Αθηνών (οδ. Λουκάρεως) με τις κατηγορίες της ένταξης στην Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς και της συμμετοχής το 2012 σε ληστεία στην alpha bank της Πάρου και στον θανάσιμο τραυματισμό πολίτη που επιχείρησε να σταματήσει τους «δράστες». Ο Τ.Θεοφίλου είχε πρωτόδικα αθωωθεί για την συμμετοχή του στη ΣΠΦ και παρά την παντελή έλλειψη στοιχείων εναντίον του είχε καταδικαστεί σε 25 χρόνια κάθειρξη για απλή συνέργεια σε δολοφονία. Αποτέλεσμα της «έφεσης υπέρ του νόμου» που άσκησε ο εντεταλμένος εισαγγελέας Δράκος, είναι ο σύντροφος να δικάζεται ξανά -αν και σε δεύτερο βαθμό- για όλες τις κατηγορίες και για εκείνες που έχει αθωωθεί.

Ο ίδιος έχει από τις πρώτη στιγμή αρνηθεί το σε βάρος του κατηγορητήριο. Έχει δηλώσει εξαρχής την πολιτική του ταυτότητα ως αναρχικός κομμουνιστής θέτοντας τον εαυτό του στο πλευρό των εκμεταλλευόμενων, των καταπιεσμένων, των αποκλεισμένων του ταξικού πολέμου και ταυτόχρονα όντας κομμάτι των αγωνιζόμενων ενάντια σε κράτος και κεφάλαιο.

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ
ΣΤΟΝ ΑΝΑΡΧΙΚΟ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΗ ΤΑΣΟ ΘΕΟΦΙΛΟΥ
ΤΗ ΔΕΥΤΕΡΑ 21 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2016,
ΣΤΙΣ 9.00 ΣΤΟ ΕΦΕΤΕΙΟ ΑΘΗΝΩΝ, (οδ. Λουκάρεως)

ΚΑΝΕΝΑΣ-ΚΑΜΙΑ ΣΥΝΤΡΟΦΟΣ-ΙΣΣΑ ΜΟΝΟΣ-Η ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ