Συγκέντρωση – Πορεία
Τρίτη 30 Ιούνη – 18:00
Σταθμός ΗΣΑΠ – Κάτω Πατησία
Ούτε βήμα πίσω!
Εντείνουμε τους αγώνες
για την κοινωνική και ταξική απελευθέρωση
Το Σάββατο 13 Ιούνη στις 12:00, η “Σύμπραξη Αναρχικών, Αντιεξουσιαστών, Συντρόφισσες/οι” είχε καλέσει συγκέντρωση & μοτοπορεία στο Παλατάκι Χαϊδαρίου, για τις 4 δολοφονίες των εργατών Χ. Δευτεραίου, Ρ. Ντελιλάϊ, Α. Αβράμπου και Κ. Μαγγούρα, στην εταιρεία Ελληνικά Πετρέλαια (ΕΛ.ΠΕ) συμφερόντων ελληνικού δημοσίου και ομίλου Λάτση.
Σύντροφοι και συντρόφισσες από τις περιοχές των Πατησίων και της Κυψέλης ξεκίνησαν με τα μηχανάκια τους, κατευθυνόμενοι προς το Χαϊδάρι. Στην οδό Αχαρνών, στο ύψος του σταθμού ΗΣΑΠ Κάτω Πατησίων αντιλήφθηκαν συγκέντρωση των παρακρατικών της χρυσής αυγής. Μόλις είδαν τους συντρόφους, οι νεοναζί κινήθηκαν εναντίον τους. Η σύντροφοι στάθηκαν, υπερασπιζόμενοι τους εαυτούς τους. Τότε ο χρυσαυγίτης Π. Περράκης τράβηξε πιστόλι, απειλώντας και σημαδεύοντάς τους από πολύ κοντινή απόσταση και πυροβόλησε τουλάχιστον 7 φορές στον αέρα. Στη θέα του κουμπουροφόρου φασίστα το αρχικό σοκ των συντρόφων μεταλλάχτηκε σε οργή. Κινήθηκαν κατά πάνω στους χρυσαυγίτες, τρέποντας τους σε φυγή. Κατόπιν, αποχώρησαν συγκροτημένα και ήταν όλοι καλά, παρά τους πυροβολισμούς και τον πολλαπλάσιο αριθμό φασιστών. Ένα περιπολικό της αστυνομίας που εμφανίστηκε κατά τη διάρκεια των πυροβολισμών, έκανε αναστροφή και απομακρύνθηκε.
Λίγη ώρα αργότερα, δυνάμεις τις αστυνομίας (αρχικά “δίας” και στα επόμενα λεπτά “δέλτα”) σταματούν και προσάγουν 14 συντρόφους και συντρόφισσες, κάποιοι εκ των οποίων βρίσκονταν και στη συμπλοκή στα Κ. Πατήσια. Η συμπεριφορά της ομάδας “δέλτα” ήταν τραμπουκισμοί και απειλές για την σωματική τους ακεραιότητα. Έτσι, οι σύντροφοι που είχαν δεχτεί πυροβολισμούς, προσάχθηκαν από πάνω και από την αστυνομία. Στη συνέχεια, οδηγήθηκαν στη γενική αστυνομική διεύθυνση Αθήνας (γαδα), στο τμήμα προστασίας και ασφάλειας του πολιτεύματος. Μετά από 6-ωρη κράτηση, σε δύο από τους προσαχθέντες απαγγέλθηκαν κατηγορίες για διατάραξη κοινής ειρήνης και οπλοκατοχή (πέτρες και σημαία)! Την Κυριακή (14/06), πέρασαν από εισαγγελέα, μαζί με τον επίσης συλληφθέντα νεοναζί και αφέθηκαν όλοι ελεύθεροι. Η υπόθεση θα διερευνηθεί περαιτέρω και θα καλεστούν αν και όποτε χρειαστεί…
Ο Πέτρος Περράκης, ο κουμπουροφόρος νεοναζί των Κάτω Πατησίων, είναι ένοπλος φρουρός των γραφείων της χρυσής αυγής στην οδό Δηληγιάννη. Βρίσκεται εκεί αποσπασμένος από τον ΟΑΣΑ (!). Εναντίον του απαγγέλθηκε η κατηγορία για άσκοπη χρήση όπλου (ένα ελαφρύ πλημμέλημα), ενώ σημάδευε πάνω στους συντρόφους και πυροβολούσε μπροστά στα μάτια δεκάδων περαστικών και κατοίκων των πολυκατοικιών, με κίνδυνο να τραυματιστεί οποιοσδήποτε.
Κατά τη διάρκεια κράτησης των συντρόφων στη γαδα, η μοτοπορεία προς τα ΕΛ.ΠΕ ξεκίνησε, αλλά στον Ασπρόπυργο χτυπήθηκε. Στο ύψος των γραφείων της συμμορίας της χρυσής αυγής, νεοναζί που εξορμούσαν μέσα από τις γραμμές των ματ, επιτέθηκαν στη μέση της μοτοπορείας με πέτρες και σιδερόβεργες. Η επίθεση των νεοναζί αναχαιτίστηκε από τους συντρόφους. Την ίδια στιγμή τα ματ επιδόθηκαν σε ένα όργιο βίας με γκλοπς, δακρυγόνα και κρότου λάμψης εναντίον των διαδηλωτών. Συνέπεια της επίθεσης ήταν ο τραυματισμός διαδηλωτών και υλικές ζημιές σε κάποια μηχανάκια. Η μοτοπορεία ανασυγκροτήθηκε και έφτασε έξω από το εργοστάσιο όπου δολοφονήθηκαν οι 4 εργάτες των ΕΛ.ΠΕ. Εκεί συνάντησε αρκετές κλούβες των ματ, παραταγμένες μπροστά στην είσοδο, προφυλάσσοντας τον εργοδότη τους Λάτση και δείχνοντας για ακόμη μια φορά πως η αστυνομία ξέρει καλά να προστατεύει τα αφεντικά της.
Τα περιστατικά των Κ. Πατησίων και της μοτοπορείας αποδεικνύουν τα εξής: Το γεγονός ότι στο “τιμόνι” του κράτους βρίσκονται οι αριστεροί έμποροι ελπίδας δεν σημαίνει πως πρέπει να τρέφουμε αυταπάτες για τον ρόλο του κράτους. Το κράτος και οι υπηρεσίες του (αστυνομία, δικαστές, ευπ κ.α) συνεχίζουν να είναι βίαιες και αυταρχικές, να υπερασπίζονται τα συμφέροντα των πλουσίων (βλέπε όμιλος Λάτση) και να επιτίθενται, με υπερβάλλοντα ζήλο σε εκείνους τους διαδηλωτές και αγωνιζόμενους που τους χαλάνε τη σούπα της ταξικής ειρήνης. Μπορεί οι τακτικές της αριστερής κυβέρνησης να διαφοροποιούνται από αυτές της δεξιάς, αλλά η στρατηγική παραμένει ίδια και απαράλλαχτη: καταστολή, συρρίκνωση των εργασιακών κεκτημένων, μνημόνια που βαφτίζονται συμφωνίες, απολύσεις, εργοδοτική τρομοκρατία, εργατικά ατυχήματα, ουρές ανέργων και αστέγων, δουλειά με 480 ευρώ/8-ωρο, δολοφονίες μεταναστών στα σύνορα και στρατόπεδα συγκέντρωσης. Το κράτος έκτακτης ανάγκης εξακολουθεί να υπάρχει.
Οι φασιστικές παρακρατικές εφεδρείες, χρήσιμα εργαλεία (και) στο αριστερό κράτος έκτακτης ανάγκης, επιστρατεύονται από τους μηχανισμούς του, όποτε είναι απαραίτητο. Ξέχωρα από τις δύο παραπάνω επιθέσεις (Κάτω Πατήσια και Ασπρόπυργο), όπου οι φασίστες απλά “χαϊδευτήκαν” από τις δυνάμεις καταστολής, παραθέτουμε περιστατικά του τελευταίου μήνα: ο αυτοδιαχειριζόμενος κατειλημμένος αγρός στο πάρκο Τρίτση στο Ίλιον και το στέκι Αντίπνοια στα Κάτω Πετράλωνα έχουν δεχθεί εμπρηστικές επιθέσεις με γκαζάκια. Ο αυτοδιαχειριζόμενος κοινωνικός χώρος Pasamontaña στον Κορυδαλλό, η κατάληψη Apertus στο Αγρίνιο, το αυτοδιαχειριζόμενο στέκι Πυλαρινός στην Κόρινθο και το αυτοδιαχειριζόμενο στέκι Περιστερίου έχουν δεχτεί επίσης νυχτερινές εμπρηστικές επιθέσεις από ακροδεξιούς. Σε όλες τις περιπτώσεις έχουν προκληθεί μικρές υλικές ζημιές. Επίσης, οι μαρτυρίες για ξυλοδαρμούς και επιθέσεις σε μετανάστες -και όχι μόνο- έχουν πυκνώσει, με τελευταίο παράδειγμα την επίθεση είκοσι νεοναζί στους μικροπωλητές στην Πατησίων, έξω από την ΑΣΟΕΕ.
Μπορεί το χέρι που κρατάει το μαστίγιο να άλλαξε από ακροδεξιό σε αριστερό, το μαστίγιο όμως εξακολουθεί να βαράει στον ίδιο σκοπό. Οι φασίστες συνεχίζουν να δρουν στο πλάι της αστυνομίας και να υπερασπίζονται τα συμφέροντα των αφεντικών. Να προστατεύουν τους τσιφλικάδες στη Μανωλάδα και τη Σκάλα Λακωνίας, τους εφοπλιστές στη ναυπηγοεπισκευαστική ζώνη του Περάματος, τους πλοιοκτήτες στην ιχθυόσκαλα της Δραπετσώνας, τον όμιλο Λάτση και το ελληνικό δημόσιο στα ΕΛ.ΠΕ και να ζητούν μεροκάματο 18 ευρώ για τους “έλληνες εργάτες”.
Καμία αυταπάτη δεν τρέφουμε για το μέλλον μας, όσο το αφήνουμε στα χέρια είτε του ακροδεξιού κράτους είτε του αριστερού. Όσο συνεχίζεται η υποτίμηση της νοημοσύνης μας, θα συνεχίζεται και η υποτίμηση της ζωής μας. Κανένας εκπρόσωπος ή πεφωτισμένος ηγέτης δε γνωρίζει καλύτερα από εμάς τις ανάγκες μας. Η αυτο-οργάνωση, που βασίζεται στην αλληλεγγύη και στην αυτοδέσμευση, έξω από κόμματα και κυρίαρχους θεσμούς, στους χώρους/κλάδους εργασίας, στις γειτονιές που ζούμε, στα σχολεία και στις σχολές αποτελεί μονόδρομο για να πάρουμε τις ζωές στα χέρια μας, να σταματήσουμε να είμαστε έρμαια στους εργοδότες, να συντρίψουμε τις φασιστικές συμμορίες και να βάλουμε ένα όριο στην αστυνομική βία και καταστολή.
