Διαδήλωση κόντρα στις απαγορεύσεις, την καταστολή και ενάντια στην κρατική διαχείριση της πανδημίας πραγματοποιήσαμε το Σάββατο 13 Φλεβάρη περίπου 150 συντρόφισσες και σύντροφοι σε γειτονιές της Κυψέλης και των Πατησίων. Η πορεία ξεκίνησε από τον πεζόδρομο της Φωκίωνος Νέγρη και κατέληξε στην λαϊκή αγορά της Γκράβας. Γράφτηκαν στένσιλ πετάχτηκαν χιλιάδες τρικάκια, μοιράστηκαν εφημερίδες και φωνάχτηκαν συνθήματα για την σκατοκατάσταση που ζούμε όπως και συνθήματα αλληλεγγύης στον απεργό πείνας Δ. Κουφοντίνα. Χαρακτηριστικά αναφέρουμε:
ΑΝ ΔΕΝ ΑΝΤΙΣΤΑΘΟΥΜΕ ΣΕ ΚΑΘΕ ΓΕΙΤΟΝΙΑ
ΘΑ ΒΓΑΙΝΟΥΜΕ ΑΠ’ ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΜΑΣ ΜΟΝΑΧΑ ΓΙΑ ΔΟΥΛΕΙΑ
ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΕΥΘΥΝΗ ΜΑΣ Η ΑΤΟΜΙΚΗ:
ΣΥΛΛΟΓΙΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΚΑΙ ΑΝΥΠΑΚΟΗ
ΤΟΥ COVID Η ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ ΕΙΝΑΙ ΤΑΞΙΚΗ,
ΠΛΟΥΤΙΖΟΥΝΕ ΟΙ ΠΛΟΥΣΙΟΙ ΦΤΩΧΑΙΝΟΥΝ ΟΙ ΦΤΩΧΟΙ
ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΔΙΑΔΗΛΩΣΕΙΣ,
ΕΙΝΑΙ Ο ΜΠΑΚΟΓΙΑΝΝΗΣ, ΟΙ ΜΠΑΤΣΟΙ ΚΑΙ ΟΙ ΕΞΩΣΕΙΣ
ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΝΔΗΜΙΑ ΔΥΟ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΛΥΣΕΙΣ:
ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ, ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ
ΔΗΛΩΣΗ ΜΕΤΑΝΟΙΑΣ ΔΕΝ ΚΑΝΟΥΝ ΟΙ ΑΝΤΑΡΤΕΣ
ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΟΙ ΜΟΝΟΙ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΕΣ
Τα δύο πανό που συγκροτούσαν το μπλοκ έγραφαν “ΖΩΗ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΣΠΙΤΙ ΚΑΙ ΔΟΥΛΕΙΑ, ΚΟΙΝΟΤΗΤΕΣ ΑΓΩΝΑ ΣΕ ΚΑΘΕ ΓΕΙΤΟΝΙΑ” & “ΜΕ ΑΣΘΕΝΕΙΕΣ Ή ΜΗ, ΕΜΕΙΣ ΘΑ ΖΗΣΟΥΜΕ ΜΑΖΙ”. Η ανταπόκριση της γειτονιάς ήταν κάτι παραπάνω από ενθαρρυντική, αποδεικνύοντας για άλλη μια φορά πως η συλλογικοποίηση και η αντίσταση ενάντια στις κρατικές πολιτικές διαχείρισης της πανδημίας είναι παραπάνω από αποδεκτές. Η προπαγάνδα των καλοπληρωμένων ΜΜΕ σπάει μονομιάς όταν αντικρίζουμε τους γείτονες μας και ανταλλάσσουμε επευφημίες, χειροκροτήματα και υψωμένες γροθιές.
Στην προσπάθεια μας να συγκροτηθούμε σ’ ένα αυτο-οργανωμένο και μαχητικό κίνημα ικανό να υπερασπιστεί και να διευρύνει τα ταξικά μας συμφέροντα, τις ανάγκες και τις επιθυμίες μας, η οργανωμένη και η συνεχώς μαζικότερη κάθοδος στο δρόμο αποτελεί βασικό διακύβευμα. Η μαχητική διεκδίκηση του δημοσίου χώρου από τις αστυνομικές δυνάμεις καταστολής και η δημιουργία πόλων αντίστασης κι αγώνα στις γειτονιές αποτελεί πρωταρχικό στόχο. Δεν έχουμε καμία εμπιστοσύνη στο κράτος. Έχουμε μόνο την υποχρέωση να χτίσουμε δίκτυα αλληλεγγύης και αμοιβαίες σχέσεις εμπιστοσύνης στο δρόμο. Αυτές οι σχέσεις είναι και η πραγματική βάση του αγώνα μας.
Για να πιστέψουμε ξανά στις δυνάμεις μας και να αγωνιστούμε αποτελεσματικά, θα πρέπει να σπάμε συνεχώς την τρομοκρατία των απαγορεύσεων, που με αφορμή την πανδημία -ας μην γελιόμαστε- ήρθαν για να μείνουν. Έχουμε όλους τους λόγους του κόσμου, έχουμε όλα τα δίκια με το μέρος μας. Κάθε φορά πιο αποφασιστικά. Κάθε φορά πιο συγκροτημένα. Ο φόβος θα αλλάξει στρατόπεδο.
