Η παρακάτω προκύρηξη μοιράστηκε σε μικροφωνική που πραγματοποίησε το στέκι στην πλατεία Κολιάτσου 1/4/2022. Read here in english
Όταν οι πλούσιοι κάνουν πόλεμο, οι φτωχοί πεθαίνουν
Άλλος ένας πόλεμος, άλλη μια καταστροφή. Θάνατος, φρίκη, πόνος, βομβαρδισμένες πόλεις, ξεριζωμός, εκατομμύρια πρόσφυγες και ζωές που πετιούνται στα σκουπίδια σαν αντικείμενα. Ξέρουμε καλά όμως πως όταν χτυπούν τα τύμπανα του πολέμου, οι μόνοι που χορεύουν είναι οι νεκροί.
Νέοι καιροί, παλαιά ήθη
Η κήρυξη πολέμου του ρωσικού κράτους απέναντι στην Ουκρανία, δεν ήρθε όμως τόσο ξαφνικά. Σηματοδοτεί και επισφραγίζει το πέρασμα σε μια νέα εποχή διακρατικών ανταγωνισμών, γεωπολιτικών επιρροών και φυσικά καπιταλιστικών συμφερόντων. Δεν είναι όμως καθόλου αποκομμένη από το παρελθόν.
Η Ρωσία, δηλαδή το ρωσικό κεφάλαιο, αμφισβητεί έμπρακτα και πολύ επιθετικά την πολεμική τακτική και επεκτατικότητα του ΝΑΤΟ (κυρίως αμερικάνικο αλλά και ευρωπαϊκό κεφάλαιο) να φτάνει όλο και πιο κοντά στα σύνορα της. Το «φλερτ» με την Ουκρανία ώστε να γίνει χώρα της Νατοϊκής συμμαχίας ήταν κάτι που εξαρχής δεν το έβλεπε με καθόλου καλό μάτι η Ρωσία. Μια επιστροφή στην ψυχροπολεμική εποχή, όπου ο κόσμος χωρίζεται σε 2 μεγάλα μπλοκ και η πιθανότητα ενός παγκοσμίου πολέμου είναι πιο αυξημένη από ποτέ με όπλα μαζικής καταστροφής, όπως τα πυρηνικά.
Μαθήματα σύγχρονης ιστορίας
Είναι ξεκάθαρο εδώ και χρόνια πως κανένας και από τις 2 πλευρές δεν νοιάζεται για ιδεώδη όπως η ειρήνη, ο αντιφασισμός και η ελευθερία. Η ιστορία μας επιβεβαιώνει με ένα τρανταχτό παράδειγμα λίγο πριν το 2ο παγκόσμιο πόλεμο, όπου ο δημοκράτης Τσώρτσιλ επευφημούσε τον φασίστα Μουσολίνι, λέγοντας πως «το κίνημά σας προσέφερε υπηρεσία σ’ ολόκληρο τον κόσμο». Η υπηρεσία προς όφελος των αφεντικών βέβαια, δεν ήταν τίποτα άλλο από την αντεπαναστατική δράση των φασιστών απέναντι στα εργατικά κινήματα . Όλοι οι πόλεμοι λοιπόν γίνονται για τα συμφέροντα. Η εισβολή της Ρωσίας, δεν είναι καθόλου η εξαίρεση. Δεν έγινε σε καμία περίπτωση γιατί ο Πούτιν ήθελε να αποναζιστικοποιήσει την Ουκρανία. Όχι γιατί δεν υπάρχουν ναζί και μάλιστα πολλοί στο εσωτερικό της, αλλά γιατί ο Πούτιν σε καμία περίπτωση δεν είναι αντιφασίστας και απελευθερωτής.
Το αντίθετο, η πολιτική του είναι εθνικιστική, μιλιταριστική και προασπίζει τα συμφέροντα των αφεντικών του. Ως πρώτες διδάξασες, την ίδια ρητορική έχουν επανειλημμένα χρησιμοποιήσει στο παρελθόν η Ευρώπη και οι ΗΠΑ. Το 1999 έκαναν τον πρώτο πόλεμο στην Ευρώπη για να ελέγξουν την περιοχή των Βαλκανίων, ισοπεδώνοντας τη Γιουγκοσλαβία με 4000 νεκρούς και βαφτίζοντάς τον «ειρηνευτική αποστολή». Το 2003, μακριά από την Ευρώπη, έκαναν θηριωδίες και εξαφάνισαν περίπου 1 εκατομμύριο Ιρακινούς, για την υπεράσπιση της δημοκρατίας ενάντια στην τρομοκρατία και στα όπλα μαζικής καταστροφής, που δεν κατείχε ποτέ το Ιράκ. Τα ίδια έγιναν σε Συρία και Λιβύη όπου για “ανθρωπιστικούς” λόγους πάλι δολοφόνησαν και ερημοποίησαν ολόκληρες περιοχές. Ενώ για τη “σταθερότητα” και την “προάσπιση της ειρήνης”, το ΝΑΤΟ δεν έχει ούτε ένα χρόνο που παρέδωσε μετά από 20 χρόνια κατοχής το Αφγανιστάν στους Ταλιμπάν. Η λίστα δυστυχώς δεν έχει τέλος.
Κρατική προπαγάνδα και ο ρόλος των ΜΜΕ
Η προπαγάνδα και από τις 2 πλευρές είναι αξιοσημείωτη. Μέσα από τα MME κυριαρχεί η υποκρισία και το ρεσιτάλ ψεύτικων ειδήσεων. Το ψευτοδίλημμα Ευρώπη ή Ρωσία, έρχεται από παλιά, κατευθείαν από τα ίδια εγχειρίδια χειραγώγησης. Δεν ξεχάσαμε τα Μνημόνιο ή Πτώχευση και Μένουμε σπίτι ή Πεθαίνουμε. Για τους πρόσφυγες η αφήγηση είναι πως αν προέρχονται από Ευρώπη κρίνονται ως άνθρωποι, αν δεν είναι όμως λευκοί βαφτίζονται λαθραίοι και έχουν μικρότερης σημασίας ζωή. Άλλο ένα παράδειγμα, οι πάμπλουτοι της Ρωσίας αποκαλούνται “ολιγάρχες”, ενώ οι Αμερικάνοι απλώς ως “πλουσιότεροι άνθρωποι στον κόσμο”.
Για εμάς αυτό είναι ένα ξεκάθαρο δείγμα μιας μάχης μεταξύ καπιταλιστών. Η προσπάθεια να χτιστεί ένα δίπολο καλών Δυτικών ηγετών εμπεριέχοντας και τον Ζελένσκι, εναντίον των κακών Ρώσων είναι εξόφθαλμη και γελοία. Για τη δύση το ρωσικό κράτος είναι βάρβαρο, απολυταρχικό και ο Πούτιν είναι μια μοντέρνα εκδοχή του Χίτλερ. Η δύση παρουσιάζεται ως θρίαμβος της ελευθερίας ενώ η Ρωσία μια δικτατορία. Έχοντας ελάχιστη πληροφόρηση πλέον για το τι συμβαίνει και λέγεται στη Ρωσία – καθώς η “ελευθεριακή” δύση έχει μπλοκάρει σε εμάς μέσα ενημέρωσης της Ρωσίας – θα βασιστούμε σε αυτά που ξέρουμε από τα προηγούμενα χρόνια και τα λίγα που μαθαίνουμε τώρα. Ο Πούτιν όντως λειτουργεί σαν μονάρχης, επιτίθεται ηθικά και νομικά ενάντια στη ΛΟΑΤΚΙ κοινότητα, κλείνει το μάτι στη βία κατά των γυναικών, αβαντάρει ακροδεξιές ομάδες και πρόσφατα προχώρησε σε χιλιάδες συλλήψεις στις αντιπολεμικές πορείες με το πρόσχημα πως δεν είχαν πάρει άδεια, λες και χρειάζεται άδεια για να διαδηλώσεις για το δίκιο.
Πόσο μακρινές όμως είναι οι πρακτικές της Ρωσίας σε σύγκριση με της Ελλάδας και της Ευρώπης; Στην Ελλάδα, που δεν έχουμε κάποια βάρβαρη κυβέρνηση, απεργίες κρίνονται παράνομες και απεργοί διώκονται ή απολύονται. Μπάτσοι στα κανάλια δίνουν συμβουλές για τις επόμενες γυναικοκτονίες, υπουργοί μιλάνε για το “αφύσικο της ομοφυλοφιλίας” στρώνοντας το έδαφος για επιθέσεις σε ότι δεν ταιριάζει στο πρότυπο του λεβέντη Έλληνα. Οι νεοναζί και η ακροδεξιά αβαντάρονται, προωθούνται και ψηφίζονται. Με πρόσχημα τον κόβιντ, γεμίσαμε χουντικές απαγορεύσεις κυκλοφορίας, όπου κάθε διαδήλωση διαλυόταν με βία γιατί δεν είχε άδεια όπως παραπάνω στη Ρωσία του Πούτιν. Από την άλλη η δημοκρατική Δύση, απαγορεύει οτιδήποτε ρωσικό, επιβάλει κυρώσεις αρκεί βέβαια να μην είναι το φυσικό αέριο. Γιατί η δημοκρατία τους και η οι αρχές τους φτάνουν ως τις γεμάτες τσέπες τους. Η δημοκρατική Ευρωπαϊκή Ένωση μαζί με τις ΗΠΑ, την προηγούμενη δεκαετία ενίσχυσε και όπλισε τους Ουκρανούς Νεοναζί, τα τάγματα Αζοφ και τον Δεξιό Τομέα για να προωθήσουν τα συμφέροντα της.
«Ανήκομεν εις την Δύσιν», Κ. Καραμανλής (1977)
Μέσα σε όλα αυτά το ελληνικό κράτος εμφανίζεται πάντα με τα συμφέροντα της δύσης μιας και έχει βάλει ουκ ολίγες φορές το χέρι του σε στρατιωτικές επεμβάσεις. Δεν είναι τυχαίο ότι οι νατοϊκές βάσεις στον ελλαδικό χώρο έχουν εγκατασταθεί από το Βορά ως το Νότο και έχουν εξυπηρετήσει πολλές πολεμικές επιχειρήσεις (Γιουγκοσλαβία, Ιράκ, Συρία, Λιβύη κ.α.). Επιπλέον, τα τελευταία χρόνια το ελληνικό κράτος έχει αναπτύξει τη συμμαχία του με το κράτος-τρομοκράτη του Ισραήλ και παράλληλα ενισχύει τη ζώνη επιχειρησιακής ικανότητας του ΝΑΤΟ προς τα βόρεια μέσω της επέκτασης και ισχυροποίησης του λιμανιού-βάσης της Αλεξανδρούπολης. Το ελληνικό κράτος δεν είναι σίγουρα ουδέτερο. Όπως και τώρα έτρεξε πρώτο να στείλει πολεμικό υλικό στην Ουκρανία, υπακούοντας ως γνήσιο τσιράκι των Αμερικάνων, πριν καν πάρουν αυτήν την απόφαση πολλές άλλες χώρες πιο ισχυρές στρατιωτικά. Τόλμησε μάλιστα να πει πως αν χρειαστεί μεγαλύτερη εμπλοκή είναι πρόθυμο να εξυπηρετήσει τις νατοϊκές επιθέσεις, υπονοώντας την αποστολή στρατευμάτων.
Είναι ξεκάθαρο πως οι ηγέτες αυτού του κόσμου δεν νοιάζονται καθόλου για την υγεία μας, την ευημερία και την ειρηνική μας συνύπαρξη. Αυτοί που εδώ και 2 χρόνια μας επιβάλλουν μέτρα, μας κλείνουν στο σπίτι, μας απαγορεύουν και ορίζουν το μέτρο της ελευθερίας μας όπως θέλουν εκείνοι, ορκίζονται πάλι πως το κάνουν για το δικό μας καλό. Αυτή η αντίφαση αναδεικνύεται τώρα ακόμα περισσότερο, με την αύξηση των προϋπολογισμών όλων των κρατών για στρατιωτικό εξοπλισμό. Το 2021 καταβλήθηκαν από όλες τις χώρες του κόσμου 1,98 τρισ. δολάρια. Ο προϋπολογισμός της Γερμανίας ανακοινώθηκε άμεσα πως εκτοξεύεται στα 100 δις ευρώ για να “διαφυλάξει” την ειρήνη. Η Ελλάδα, η χώρα με το υψηλότερο ποσοστό στρατιωτικών δαπανών στο ΝΑΤΟ (6.574.550.000), αφού αγοράζει όπλα λες και είναι καραμέλες, μας λέει δύο χρόνια πως δεν αντέχει οικονομικά να παρέχει τα ελάχιστα στον τομέα της υγείας. Την ίδια στιγμή, που το σύστημα περίθαλψης απαξιώνεται, διαλύεται και ιδιωτικοποιείται, ξαφνικά γεννούν λεφτά.
Συνεχίζοντας την υποκρισία αναλαμβάνουν για λόγους ξεπλύματος να χτίσουν και ένα νοσοκομείο στην κατεστραμμένη Μαριούπολη. Αυτοί λοιπόν ενώ μιλούν για ειρήνη, φτιάχνουν, πωλούν και αγοράζουν βόμβες, μαχητικά, σφαίρες για να σπείρουν το θάνατο. Σε όλα αυτά μπορούμε να προσθέσουμε τον κυνισμό και την ελαφρότητα της χρήσης των πυρηνικών όπλων. Τα έχουν φτιάξει και αυτά για το καλό μας, επιβάλλοντας μια καθημερινότητα τρόμου ενώ μπορούν να τα χρησιμοποιήσουν όποτε θέλουν, ενώ αυτοί θα είναι κάπου καλά προστατευμένοι μακριά από το κακό.
Ανήκουμε στην εργατική τάξη!
Όσο αυτοί που ελέγχουν τον πλανήτη, ανεξαρτήτου χώρας και σημαίας, μοιράζουν εδάφη και πλούτη, το μόνο που θα περισσεύει για εμάς είναι φτώχεια, μίσος και αλληλοσπαραγμός. Η αύξηση των εθνικισμών είναι εδώ και μια δεκαετία ορατή και περαιτέρω αύξησή της, θα σημαίνει ακόμα πιο μεγάλη οπισθοχώρηση της ταξικής συνείδησης. Η συστράτευση με τα αφεντικά μας είναι ουσιαστικά η ήττα της εργατικής τάξης. Θα σημαίνει λιγότερες φωνές εναντίωσης και αντίστασης στο εσωτερικό την ίδια στιγμή που τα πραγματικά μας προβλήματα, όπως ο χαμηλός μισθός, τα πανάκριβα ενοίκια, η ακρίβεια και η έλλειψη ελευθεριών αποκρύπτονται με τα αφεντικά να τρίβουν τα χέρια. Να μην γίνουμε κρέας για τις βόμβες τους. Να δείξουμε τη διεθνιστική μας αλληλεγγύη, φτιάχνοντας ένα δυναμικό παγκόσμιο αντιπολεμικό κίνημα. Οι πρόσφυγες κάθε πολέμου είναι για εμάς καλοδεχούμενοι ανεξαρτήτως καταγωγής και χρώματος. Να σταθούμε στη σωστή πλευρά της ιστορίας, από τη μία εμείς οι φτωχοί που παράγουμε όλο τον πλούτο του κόσμου και απέναντι οι σφαγείς και οι νεκροθάφτες του πλανήτη. Καμία συστράτευση με τα πολεμικά τους σχέδια.
Σε Ελλάδα, Τουρκία, Ρωσία, Ουκρανία ο εχθρός είναι στις τράπεζες και στα υπουργεία
Δεν πολεμάμε για κανένα κράτος, πατρίδα κι αφέντη
Αλληλεγγύη στους πρόσφυγες του πολέμου στην Ουκρανία και κάθε πολέμου.
