Στις 10 Αυγούστου 2013,
εκατοντάδες έγκλειστοι μετανάστες
με μοναδική κατηγορία ότι γεννήθηκαν εκτός ελλαδικού χώρου, εξεγέρθηκαν ενάντια στην άδικη φυλάκιση τους και στις άθλιες συνθήκες κράτησης στο στρατόπεδο συγκέντρωσης της Αμυγδαλέζας (στοίβαγμα μέσα σε θαλάμους, εξευτελιστική συμπεριφορά των ανθρωποφύλακων, έλλειψη κάθε ιατροφαρμακευτικής βοήθειας, άθλια και ανεπαρκής σίτιση…)
έχουν την αλληλεγγύη μας γιατί
- Βλέπουμε το μέλλον της δικιάς μας ζωής στις ζωές τους.
- Για εμάς δεν υπάρχουν παράνομοι και νόμιμοι φτωχοί εργάτες, παρά ένα άδικο καπιταλιστικό σύστημα που γεννά διαχωρισμούς, καταπίεση και σύνορα.
- Είναι ταξικά μας αδέλφια μας.
- Τα στρατόπεδα συγκέντρωσης -κατ’ ευφημισμό κέντρα κράτησης- συμπυκνώνουν τη βαρβαρότητας του δυτικού “πολιτισμού” και του καπιταλιστικού συστήματος. Η μοίρα τους οφείλει να είναι η καταστροφή και το γκρέμισμα τους.
- Φυλακίζονται επειδή απλά είναι φτωχοί προλετάριοι, επειδή τα ντόπια και πλανητικά αφεντικά τους βαφτίζουν παράνομους, ώστε να είναι ευάλωτοι στην στυγνή εκμετάλλευση και στην άγρια εργασιακή τους υποτίμηση.
- Κάθε άνθρωπός που αγωνίζεται ενάντια στην άθλια μοίρα που του επιφυλάσσουν οι κάθε είδους άρχοντες και αστυνομίες τους αξίζει την συμπαράσταση μας.
- Οι πρόσφυγες και οι μετανάστες εκδιώχνονται από τον τόπο τους για χάρη των “επενδύσεων” των πολυεθνικών, από τις βόμβες των δυτικών ιμπεριαλιστικών κρατών, από τις πολεμικές συρράξεις και τα αυταρχικά καθεστώτα που χρηματοδοτούνται από τη δύση.
- Υφίστανται συνεχώς αστυνομικές διώξεις, ταπεινώσεις και βία. Η άκρως ρατσιστική κρατική πολιτική τους θέλει πνιγμένους στη θάλασσα του αιγαίου και διαμελισμένους στις νάρκες του Έβρου, ενώ όσοι και όσες μετανάστες/ στριες καταφέρνουν να επιβιώσουν πρέπει να παραμένουν αόρατοι μέσα στις πόλεις.
- Ένα μεγάλο κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας ξερνάει το ρατσιστικό του δηλητήριο πάνω στους μετανάστες, παπαγαλίζοντας κάθε ρατσιστική μαλακία που βλέπει στην τηλεόραση ή ακούει από τα χείλη των δημοσιογράφων. Την ίδια στιγμή, αντί για την κοινωνική οργή απέναντι στην κατάσταση που ζούμε (εργασιακή εκμετάλλευση, μισθοί πείνας, διάλυση δημόσιας υγείας, κατακρεούργηση εργατικών κεκτημένων), η οργή αυτή στρέφεται στους μετανάστες. Μια συνθήκη που ωφελεί μόνο τους δυνάστες της ζωής μας.
ενάντια στο κράτος έκτακτης ανάγκης που παίρνει σάρκα και οστά καθημερινά
ενάντια στην καπιταλιστική βαρβαρότητας της κρίσης ή της “πολυπόθητης εθνικής ανάπτυξης”
αλληλεγγύη στους διωκόμενους μετανάστες
για την εξέγερση στο στρατόπεδο συγκέντρωσης της Αμυγδαλέζας
πατρίδα μας η γη
μέχρι το γκρέμισμα κάθε στρατοπέδου συγκέντρωσης και κάθε φυλακής
