Οι κερκίδες ανοίγουν στις 21:00, τα αγωνίσματα ξεκινούν στις 21:30, στις ανακαινισμένες αθλητικές εγκαταστάσεις του Αυτοδιαχειριζόμενου Στεκιού Άνω-Κάτω Πατησίων.
Jun 23
Αντιφασιστική πορεία 30/6, 18.00 στα Κάτω Πατήσια
Αντιφασιστική πορεία, την Τρίτη 30/6, στις 18.00, Συγκέντρωση σταθμός Κάτω Πατήσια
Στις γειτονιές μας
Τα νταϊλίκια, τα μαχαίρια και οι σφαίρες δεν μας φοβίζουν. Μας εξοργίζουν
Καμία δίωξη στους δύο συλληφθέντες αντιφασίστες
Jun 17
Για το Σαββάτο 13 Ιούνη και τους πυροβολισμούς στα Κάτω Πατήσια
Συγκέντρωση – Πορεία
Τρίτη 30 Ιούνη – 18:00
Σταθμός ΗΣΑΠ – Κάτω Πατησία
Ούτε βήμα πίσω!
Εντείνουμε τους αγώνες
για την κοινωνική και ταξική απελευθέρωση
Το Σάββατο 13 Ιούνη στις 12:00, η “Σύμπραξη Αναρχικών, Αντιεξουσιαστών, Συντρόφισσες/οι” είχε καλέσει συγκέντρωση & μοτοπορεία στο Παλατάκι Χαϊδαρίου, για τις 4 δολοφονίες των εργατών Χ. Δευτεραίου, Ρ. Ντελιλάϊ, Α. Αβράμπου και Κ. Μαγγούρα, στην εταιρεία Ελληνικά Πετρέλαια (ΕΛ.ΠΕ) συμφερόντων ελληνικού δημοσίου και ομίλου Λάτση.
Σύντροφοι και συντρόφισσες από τις περιοχές των Πατησίων και της Κυψέλης ξεκίνησαν με τα μηχανάκια τους, κατευθυνόμενοι προς το Χαϊδάρι. Στην οδό Αχαρνών, στο ύψος του σταθμού ΗΣΑΠ Κάτω Πατησίων αντιλήφθηκαν συγκέντρωση των παρακρατικών της χρυσής αυγής. Μόλις είδαν τους συντρόφους, οι νεοναζί κινήθηκαν εναντίον τους. Η σύντροφοι στάθηκαν, υπερασπιζόμενοι τους εαυτούς τους. Τότε ο χρυσαυγίτης Π. Περράκης τράβηξε πιστόλι, απειλώντας και σημαδεύοντάς τους από πολύ κοντινή απόσταση και πυροβόλησε τουλάχιστον 7 φορές στον αέρα. Στη θέα του κουμπουροφόρου φασίστα το αρχικό σοκ των συντρόφων μεταλλάχτηκε σε οργή. Κινήθηκαν κατά πάνω στους χρυσαυγίτες, τρέποντας τους σε φυγή. Κατόπιν, αποχώρησαν συγκροτημένα και ήταν όλοι καλά, παρά τους πυροβολισμούς και τον πολλαπλάσιο αριθμό φασιστών. Ένα περιπολικό της αστυνομίας που εμφανίστηκε κατά τη διάρκεια των πυροβολισμών, έκανε αναστροφή και απομακρύνθηκε.
Λίγη ώρα αργότερα, δυνάμεις τις αστυνομίας (αρχικά “δίας” και στα επόμενα λεπτά “δέλτα”) σταματούν και προσάγουν 14 συντρόφους και συντρόφισσες, κάποιοι εκ των οποίων βρίσκονταν και στη συμπλοκή στα Κ. Πατήσια. Η συμπεριφορά της ομάδας “δέλτα” ήταν τραμπουκισμοί και απειλές για την σωματική τους ακεραιότητα. Έτσι, οι σύντροφοι που είχαν δεχτεί πυροβολισμούς, προσάχθηκαν από πάνω και από την αστυνομία. Στη συνέχεια, οδηγήθηκαν στη γενική αστυνομική διεύθυνση Αθήνας (γαδα), στο τμήμα προστασίας και ασφάλειας του πολιτεύματος. Μετά από 6-ωρη κράτηση, σε δύο από τους προσαχθέντες απαγγέλθηκαν κατηγορίες για διατάραξη κοινής ειρήνης και οπλοκατοχή (πέτρες και σημαία)! Την Κυριακή (14/06), πέρασαν από εισαγγελέα, μαζί με τον επίσης συλληφθέντα νεοναζί και αφέθηκαν όλοι ελεύθεροι. Η υπόθεση θα διερευνηθεί περαιτέρω και θα καλεστούν αν και όποτε χρειαστεί…
Ο Πέτρος Περράκης, ο κουμπουροφόρος νεοναζί των Κάτω Πατησίων, είναι ένοπλος φρουρός των γραφείων της χρυσής αυγής στην οδό Δηληγιάννη. Βρίσκεται εκεί αποσπασμένος από τον ΟΑΣΑ (!). Εναντίον του απαγγέλθηκε η κατηγορία για άσκοπη χρήση όπλου (ένα ελαφρύ πλημμέλημα), ενώ σημάδευε πάνω στους συντρόφους και πυροβολούσε μπροστά στα μάτια δεκάδων περαστικών και κατοίκων των πολυκατοικιών, με κίνδυνο να τραυματιστεί οποιοσδήποτε.
Κατά τη διάρκεια κράτησης των συντρόφων στη γαδα, η μοτοπορεία προς τα ΕΛ.ΠΕ ξεκίνησε, αλλά στον Ασπρόπυργο χτυπήθηκε. Στο ύψος των γραφείων της συμμορίας της χρυσής αυγής, νεοναζί που εξορμούσαν μέσα από τις γραμμές των ματ, επιτέθηκαν στη μέση της μοτοπορείας με πέτρες και σιδερόβεργες. Η επίθεση των νεοναζί αναχαιτίστηκε από τους συντρόφους. Την ίδια στιγμή τα ματ επιδόθηκαν σε ένα όργιο βίας με γκλοπς, δακρυγόνα και κρότου λάμψης εναντίον των διαδηλωτών. Συνέπεια της επίθεσης ήταν ο τραυματισμός διαδηλωτών και υλικές ζημιές σε κάποια μηχανάκια. Η μοτοπορεία ανασυγκροτήθηκε και έφτασε έξω από το εργοστάσιο όπου δολοφονήθηκαν οι 4 εργάτες των ΕΛ.ΠΕ. Εκεί συνάντησε αρκετές κλούβες των ματ, παραταγμένες μπροστά στην είσοδο, προφυλάσσοντας τον εργοδότη τους Λάτση και δείχνοντας για ακόμη μια φορά πως η αστυνομία ξέρει καλά να προστατεύει τα αφεντικά της.
Τα περιστατικά των Κ. Πατησίων και της μοτοπορείας αποδεικνύουν τα εξής: Το γεγονός ότι στο “τιμόνι” του κράτους βρίσκονται οι αριστεροί έμποροι ελπίδας δεν σημαίνει πως πρέπει να τρέφουμε αυταπάτες για τον ρόλο του κράτους. Το κράτος και οι υπηρεσίες του (αστυνομία, δικαστές, ευπ κ.α) συνεχίζουν να είναι βίαιες και αυταρχικές, να υπερασπίζονται τα συμφέροντα των πλουσίων (βλέπε όμιλος Λάτση) και να επιτίθενται, με υπερβάλλοντα ζήλο σε εκείνους τους διαδηλωτές και αγωνιζόμενους που τους χαλάνε τη σούπα της ταξικής ειρήνης. Μπορεί οι τακτικές της αριστερής κυβέρνησης να διαφοροποιούνται από αυτές της δεξιάς, αλλά η στρατηγική παραμένει ίδια και απαράλλαχτη: καταστολή, συρρίκνωση των εργασιακών κεκτημένων, μνημόνια που βαφτίζονται συμφωνίες, απολύσεις, εργοδοτική τρομοκρατία, εργατικά ατυχήματα, ουρές ανέργων και αστέγων, δουλειά με 480 ευρώ/8-ωρο, δολοφονίες μεταναστών στα σύνορα και στρατόπεδα συγκέντρωσης. Το κράτος έκτακτης ανάγκης εξακολουθεί να υπάρχει.
Οι φασιστικές παρακρατικές εφεδρείες, χρήσιμα εργαλεία (και) στο αριστερό κράτος έκτακτης ανάγκης, επιστρατεύονται από τους μηχανισμούς του, όποτε είναι απαραίτητο. Ξέχωρα από τις δύο παραπάνω επιθέσεις (Κάτω Πατήσια και Ασπρόπυργο), όπου οι φασίστες απλά “χαϊδευτήκαν” από τις δυνάμεις καταστολής, παραθέτουμε περιστατικά του τελευταίου μήνα: ο αυτοδιαχειριζόμενος κατειλημμένος αγρός στο πάρκο Τρίτση στο Ίλιον και το στέκι Αντίπνοια στα Κάτω Πετράλωνα έχουν δεχθεί εμπρηστικές επιθέσεις με γκαζάκια. Ο αυτοδιαχειριζόμενος κοινωνικός χώρος Pasamontaña στον Κορυδαλλό, η κατάληψη Apertus στο Αγρίνιο, το αυτοδιαχειριζόμενο στέκι Πυλαρινός στην Κόρινθο και το αυτοδιαχειριζόμενο στέκι Περιστερίου έχουν δεχτεί επίσης νυχτερινές εμπρηστικές επιθέσεις από ακροδεξιούς. Σε όλες τις περιπτώσεις έχουν προκληθεί μικρές υλικές ζημιές. Επίσης, οι μαρτυρίες για ξυλοδαρμούς και επιθέσεις σε μετανάστες -και όχι μόνο- έχουν πυκνώσει, με τελευταίο παράδειγμα την επίθεση είκοσι νεοναζί στους μικροπωλητές στην Πατησίων, έξω από την ΑΣΟΕΕ.
Μπορεί το χέρι που κρατάει το μαστίγιο να άλλαξε από ακροδεξιό σε αριστερό, το μαστίγιο όμως εξακολουθεί να βαράει στον ίδιο σκοπό. Οι φασίστες συνεχίζουν να δρουν στο πλάι της αστυνομίας και να υπερασπίζονται τα συμφέροντα των αφεντικών. Να προστατεύουν τους τσιφλικάδες στη Μανωλάδα και τη Σκάλα Λακωνίας, τους εφοπλιστές στη ναυπηγοεπισκευαστική ζώνη του Περάματος, τους πλοιοκτήτες στην ιχθυόσκαλα της Δραπετσώνας, τον όμιλο Λάτση και το ελληνικό δημόσιο στα ΕΛ.ΠΕ και να ζητούν μεροκάματο 18 ευρώ για τους “έλληνες εργάτες”.
Καμία αυταπάτη δεν τρέφουμε για το μέλλον μας, όσο το αφήνουμε στα χέρια είτε του ακροδεξιού κράτους είτε του αριστερού. Όσο συνεχίζεται η υποτίμηση της νοημοσύνης μας, θα συνεχίζεται και η υποτίμηση της ζωής μας. Κανένας εκπρόσωπος ή πεφωτισμένος ηγέτης δε γνωρίζει καλύτερα από εμάς τις ανάγκες μας. Η αυτο-οργάνωση, που βασίζεται στην αλληλεγγύη και στην αυτοδέσμευση, έξω από κόμματα και κυρίαρχους θεσμούς, στους χώρους/κλάδους εργασίας, στις γειτονιές που ζούμε, στα σχολεία και στις σχολές αποτελεί μονόδρομο για να πάρουμε τις ζωές στα χέρια μας, να σταματήσουμε να είμαστε έρμαια στους εργοδότες, να συντρίψουμε τις φασιστικές συμμορίες και να βάλουμε ένα όριο στην αστυνομική βία και καταστολή.
ΕΛΑΤΕ ΜΕ ΠΙΣΤΟΛΙΑ, ΕΛΑΤΕ ΜΕ ΜΑΧΑΙΡΙΑ
ΦΑΣΙΣΤΕΣ ΘΑ ΣΑΣ ΣΠΑΣΟΥΜΕ ΤΑ ΠΟΔΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΧΕΡΙΑ
Συγκέντρωση – Πορεία
Τρίτη 30 Ιούνη – 18:00
Σταθμός ΗΣΑΠ – Κάτω Πατησία
Jun 08
Συγκέντρωση στο Παλατάκι & πορεία προς τα Διυλιστήρια Ασπροπύργου
ΟΤΑΝ ΟΙ ΔΟΛΟΦΟΝΙΕΣ ΑΠΟΚΑΛΟΥΝΤΑΙ
ΕΡΓΑΤΙΚΑ ΑΤΥΧΗΜΑΤΑ
Στις 23 Μαρτίου 50χρονος ηλεκτρολόγος βρίσκεται απανθρακωμένος στο καράβι high speed 5 της seaways κατά τη διάρκεια συντήρησής του στο μώλο της Δραπετσώνας.
Την 1 Απριλίου 52χρονος εργολαβικός ανασύρεται νεκρός από τα εργοτάξια της Λαρκο στη Φθιώτιδα όταν καταπλακώθηκε κατά τη διάρκεια έργων στα μεταλλεία.
Στις 8 Μαΐου έξι εργαζόμενοι από τα διυλιστήρια των ΕΛ.ΠΕ. στον Απρόπυργο μεταφέρονται σε κρίσιμη κατάσταση στο νοσοκομείο με εγκαύματα έως και 80% μετά απο έκρηξη κατά τη διάρκεια εργασιών συντήρησης. Έντεκα μέρες αργότερα, στις 19/5, οι δύο πολυτραυματίες Μπάμπης Δευτεραίος και Ραμαντάν Ντελιλάι δεν τα καταφέρνουν και φεύγουν από τη ζωή. Τέσσερις μέρες αργότερα, στις 23/5, την ίδια κατάληξη θα έχει και ο τρίτος εργάτης Αντώνης Αβραμπός, ενώ άλλος ένας παραμένει ακόμα σε κρίσιμη κατάσταση.
Αυτή η ιστορία κρατάει χρόνια και δε θα μπορούσαμε να ξεχάσουμε ούτε τους 14 νεκρούς και 24 τραυματίες της Πετρόλα το Σεπτέμβριο του 1992, ιδιοκτησίας Λάτση.
Οι δολοφονίες των εργατών, που για λόγους ωραιοποίησης και απενεχοποίησης βαφτίζονται από τα αφεντικά και το κράτος ως εργατικά ατυχήματα, δεν είναι ούτε μεμονωμένα περιστατικά, ούτε ατυχή συμβάντα. Είναι η διαρκής καθημερινότητα του κόσμου του κεφαλαίου παγκοσμίως, όπου το ”πέθανα στη δουλειά”, δεν είναι σχήμα λόγου αλλά η κυνική εκμετάλλευση των κορμιών μας που φτάνει ως και το σημείο της εξόντωσης. Έτσι και στην περίπτωση των ΕΛΠΕ (ιδιοκτησίας Λάτση και συμμέτοχο το ελληνικό δημόσιο), για χάρη της κερδοφορίας των αφεντικών, τα έργα γενικής συντήρησης των εγκαταστάσεων (shutdown) είχαν σκοπό να ολοκληρωθούν, εν μέσω αφόρητων πιέσεων και εντατικοποίησης της εργασίας, σε διάστημα 25 ημερών με το σύνηθες της διαδικασίας να είναι δύο μήνες. Μια συνθήκη που γίνεται ακόμα χειρότερη αν αναλογιστεί κανείς πως από τους 3000 εργαζόμενους, οι 800 είναι μόνιμοι και οι υπόλοιποι απασχολούνται υπό την εποπτεία 38 (υπερ)εργολάβων. Εργολάβοι που πλουτίζουν προσφέροντας χαμηλά μεροκάματα, μιας και οι εργαζόμενοι αμείβονται ως ωρομίσθιοι κάτω από εξαντλητικές συνθήκες, με τα οκτάωρα να φαντάζουν μακρινά πλέον και τη θέση τους να έχουν πάρει τα συνεχή 12ώρα και 14ωρα, χωρίς υπερωρίες και χωρίς ρεπό, από την έναρξη του έργου. Το παζλ έρχονται να ολοκληρώσουν οι προσλήψεις ανειδίκευτων και ανεκπαίδευτων, ως φθηνό εργατικό δυναμικό που αυξάνουν τον κίνδυνο ενός ατυχήματος.
Κεντρικό ρόλο φυσικά στη διαμόρφωση αυτής της κατάστασης έχει και το ελληνικό κράτος μαζί με τους ελεγκτικούς μηχανισμούς του. Ο υπουργός Παραγωγικής Ανασυγκρότησης Παναγιώτης Λαφαζάνης επί μέρες αναλώνεται σε δηλώσεις συλλυπητηρίων προς τις οικογένειες των θυμάτων υποσχόμενος εις βάθος διερεύνηση των αιτιών του ατυχήματος όταν την ίδια στιγμή η μοναδική παρέμβαση που έχει επιχειρήσει είναι η μερική αλλαγή της σύστασης του διοικητικού συμβουλίου της εταιρείας ενώ ταυτοχρόνως καλεί σε κοινή συμπόρευση κυβέρνηση-διοίκηση ΕΛ.ΠΕ και εργαζόμενους για την διασφάλιση της αξιοπιστίας της λειτουργίας των διυλιστηρίων. Σα να μην έφτανε αυτό, το μοναδικό πόρισμα που έχει προκύψει ως τώρα μεταθέτει τις ευθύνες σε ανθρώπινο λάθος αγνοώντας επιδεικτικά τις συνθήκες εκείνες που επιτρέπουν την εκδήλωσή του. Αν η κυβέρνηση και ο υπουργός θέλουν να βρουν τους ενόχους ας κοιτάξουν στον καθρέφτη και ας σταματήσουν να στρουθοκαμηλίζουν, η συνενοχή τους στο εργοδοτικό έγκλημα δεν αποκρύβεται με δηλώσεις καλής θέλησης. Το αίμα των νεκρών κυλάει και στα δικά τους χέρια.
Η περίπτωση των ΕΛ.ΠΕ δεν αποτελεί μια κακιά στιγμή του ελληνικού καπιταλισμού, αντιθέτως συμπυκνώνει με τον πιο ωμό τρόπο την καθημερινότητα των από κάτω σε συνθήκες μισθωτής σκλαβιάς. Τα ελληνικά αφεντικά επιτάσσουν εντατικοποιημένες εργατοώρες αδιαφορώντας για τις συνθήκες εργασίας που μας καθιστούν αναλώσιμους στο βωμό του κέρδους. Μας θέλουν πειθήνιους και παραγωγικούς με κάθε κόστος, να έχουμε σκυφτό το κεφάλι ακόμα κι όταν ο θάνατος παραμονεύει, ακόμα κι όταν βλέπουμε τους συναδέλφους μας να χάνονται δίνοντας αίμα από τη ζωή τους στα γρανάζια του κεφαλαίου.
Από θέση μάχης λοιπόν ενάντια στον πόλεμο που μαίνεται οφείλουμε να υψώσουμε συλλογικά και αυτόνομα το ανάστημά μας· ως εργάτες και εργάτριες στη βάση των κοινών μας συμφερόντων, μακρυά απο τις διαιρέσεις του κεφαλαίου που μας θέλει μόνους και κατακερματισμένους. Μόνο όταν αντιληφθούμε τις κοινές μας καταβολές, τη θέση από την οποία αναπαράγουμε την ίδια μας τη ζωή θα μπορέσουμε να αντισταθούμε στο μέλλον που μας επιφυλάσσουν. Είναι εκείνα τα σημεία του χωροχρόνου που οργανωνόμαστε δημιουργικά, παίρνουμε πίσω τον κλεμμένο χρόνο, φτιάχνουμε τις δικές μας κοινότητες αγώνα και διεκδικούμε αδιαπραγμάτευτα και συγκρουσιακά τις ανάγκες μας, τις ανάγκες της τάξης μας. Απέναντι στην υποτίμηση των ζωών μας, την ανασφάλεια και τα μεροκάματα του τρόμου, να δώσουμε μάχη για όλα αυτά που χάσαμε, για όλα αυτά που συνεχίζουμε να ονειρευόμαστε, για όλα αυτά που είναι δικά μας.
Ο ΑΓΩΝΑΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ
ΕΙΝΑΙ ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΖΩΗ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΘΑΝΑΤΟ
ΜΟΤΟΠΟΡΕΙΑ-ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΣΤΑ ΔΙΥΛΙΣΤΉΡΙΑ ΑΣΠΡΟΠΥΡΓΟΥ
ΣΑΒΒΑΤΟ 13/6 – ΠΡΟΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΠΑΛΑΤΑΚΙ ΧΑΪΔΑΡΙΟΥ, 12:30
ΣYΜΠΡΑΞΗ ΑΝΑΡΧΙΚΩΝ/ΑΝΤΙΕΞΟΥΣΙΑΣΤΩΝ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΤΑΞΙΚΗ ΕΙΡΗΝΗ
ΣΥΝΤΡΟΦΟΙ-/ΙΣΣΕΣ
Jun 02
Προβολή ταινίας “Δουλεύοντας με το πάσο μας” 3/6, 20:30
Στο κήπο του στεκιού, την Τετάρτη στις 20:30
May 18
Παρουσίαση της μπροσούρας: Καταργήστε τα εστιατόρια 26/5
Παρουσίαση της μπροσόυρας “Καταργήστε τα εστιάτορια: μια εργατική κριτική στη βιομηχανία του επισιτισμού”
από το προλεταριακό * δίκτυο
Τρίτη 26 Μαϊου 20:00
στο αυτοδιαχειριζόμενο στέκι άνω-κάτω Πατησίων
